Bjartar vonir rætast
Er við göngum bæinn
Brosum og hlæjum glaðir
Vinátta og þreyta mætast
Höldum upp á daginn
Og fógnum tveggja ára bið
Fjarlægur draumur fæðist*
Borðum og drekkum saddir
Og borgum fyrir okkur
Með því sem við eigum í dag
Setjumst niður spenntir
Hlustum á sjálfa okkur slá
Í takt við tónlistina
Það virðist engin hlusta
þetta er allt öðruvísi
Við lifðum í öðrum heimi
Þar sem við vorum aldrei ósýnileg
Nokkrum dögum síðar
Við tölum saman á ný
En hljóðið var ekki gott
Við vorum sammála um það
Sammála um flesta hluti
Við munum gera betur næst
Þetta er ágætis byrjun
(hopelandic)
Un buon inizio
Le nostre migliori speranze sono divenute realtà,
mentre ci dirigevamo verso il centro della città,
tra sorrisi e risate
che uniscono amicia ad esaurimento.
Celebravamo
due anni di attesa
per dare finalmente alla luce un sogno distante.
Abbiamo mangiato e bevuto fino a strafogarci,
pagato il conto
con tutti i soldi che avevamo quel giorno.
Ci siamo seduti, eccitati,
ascoltandoci suonare la nostra musica,
(anche se) nessuno altro sembrava ascoltare,
ma è una cosa totalmente diversa,
noi viviamo in un mondo separato,
dove non siamo mai invisibili.
Alcuni giorni dopo
ne riparliamo:
(la musica) non aveva un bel suono,
eravamo tutti d’accordo
sulla maggior parte delle cose,
la prossima volta avremmo fatto di meglio.
Questo è un buon inizio